Χτες είχα μια συζήτηση πολιτικού περιεχομένου..και όπως ξέρεις αυτές οι συζητήσεις πάντα πάνε μακριά...Δεν ήταν βέβαια απο αυτές τις συζητήσεις των προηγούμενων γενεών που ανάβανε τα αίματα και υπήρχε πραγματική τσαντίλα και παρεξήγηση...
Όχι δεν ήταν απ'αυτές...Ήταν απο κείνες μεταξύ φίλων που διαφωνούν για να συμφωνήσουν, ήταν συζήτηση της απελπισίας και της αγανάκτησης...
Η αλήθεια είναι πως στις πολιτικές συζητήσεις δε βρίσκω κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον πέρα απο την απίθανη εντύπωση που μου κάνει η μνήμη των ανθρώπων...Πως γίνεται να θυμάσαι όλες αυτές τις ημερομηνείες και πότε ο τάδε έκανε το τάδε και πότε το ΠΑΣΟΚ έκανε αυτό που πριν η Ν.Δ. είχε κάνει το άλλο και η αριστερά το τέτοιο. Άπειρες πληροφορίες που κάποιοι ξέρουν απ'εξω κι ανακατωτά.
Γελάω επίσης στις πολιτικές συζητήσεις με το πως σιγά σιγά ξεπροβάλουν τα πιστέυω του καθενός. Γελάω επίσης με το πως κάποιοι εν έτη 2009 θεωρούν το πολιτικό τους πιστεύω θέμα taboo. Το πολιτικό κόμμα που ψηφίζεις σε προσδιορίζει ως άνθρωπο και οι περισσότεροι ακόμα και σήμερα ντρέπονται να υποστηρίξουν αυτό που πιστεύουν...Φαντάσου πόσο το αμφισβητούν!
Η πολιτική συζήτηση είναι démodé...ακόμα και αν δεν ακολουθείς καμμία μόδα.
Αν δεν αλλάξει η γενικότερη νοοτροπία εγώ ένα ξέρω , πως είτε μπλέ, είτε πράσινα, είτε πορτοκαλί πάνε να τα βάψουνε, τα σκατά θα είναι πάντα σκατουλί.
Εμένα λοιπόν τα πολιτικά κόμματα, η πολιτική γενικώς με έχει χάσει απο πελάτη. Δε μου αρέσει κανένα μαγαζί, τα προϊόντα τους είναι σκάρτα και οι υπάλληλοι τους άχρηστοι.
Δε θα συμβιβαστώ ν'αγοράσω τη παλιατζούρα τους.
Εγω στα ψηφοδέλτια θα γράφω ποιήματα...μέχρι να ελπίσω πως κάποιος έρχεται με φτυάρι να καθαρίσει τα σκατά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου