Άλλαξα χρώμα, γκρίζαρα... αλλά γύρισα.
Διαβάζοντας λίγο τις προηγούμενες αναρτήσεις μου καταλαβαίνω τα εξής 2 πράγματα. Το πρώτο είναι πως η απόσταση βοηθάει στη δημιουργία πλασματικών εικόνων και το δέυτερο είναι πως ο τίτλος αυτού του blog είναι πιο επικαιρος απο ποτέ.
Βρίσκομαι στην Μπανανία - aka Ελλάδα- εδώ και 1 χρόνο και 9 μήνες... Δε νομίζω πως έχει υπάρξει μέρα να είδα αυτή τη χώρα να μοιάζει με την εικόνα που είχε πλάσει στο μυαλό μου η νοσταλγία!
Καθημερινά έρχομαι αντιμέτωπη με μια ατελείωτη προχειρότητα, ασχήμια, ξεπέτα, αδικία, ταλαιπωρία, διαφθορά που κυριαρχούν σε ετούτη την πόλη...
Θέλω να τσιρίξω ΣΑΣ ΒΑΡΕΘΗΚΑ!
Θέλω να ξεράσω -απο το ελικόπτερο του Παλαιοκώστα- όλη την Αθήνα...
Να πνίξει ο εμετός μου την πολιτική ηγεσία αυτής της χώρας, τους μεγαλοεκδότες, τα λαμόγια, τους κομπιναδόρους, αυτούς που πλούτισαν στις πλάτες μας πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες, τους φαφλατάδες, τους υπερφίαλους , όλους εκείνους που κλείνουν τη μύτη τους να μη μυρίσουν τη σκατίλα, τους ψέυτες, ..μα πρώτα απ'ολους όλους αυτούς που ενώ ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι όπως θα ήθελάν ,όπως τους έταξαν, όπως θα έπρεπε, συνεχίζουν να ρίχνουν μόνοι τους, στάχτη στα μάτια τους και να μαζέυουν τα λεφτάκια τους για να πάρουν κι εκείνοι μια αναγνωρίσιμη μάρκα...απο κάτι..
Και έτσι λοιπόν ξεκινάω την καινούρια μου διαδρομή στη blogoσφαιρα...Με γκρίνια ναι...με πολύ γκρίνια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου