Έχω να γράψω 2 μήνες..
και μη νομίζεις πως δεν έιχα τι να πώ..πολλά συνέβησαν..πολλά συμβαίνουν...
Απο τότε που γύρισα στην Ελλάδα μόνο εκνευρίζομαι..είναι λές και μου έπεσε η υπομονή απο το αεροπλάνο του γυρισμού..Οι άνθρωποι, οι συνθήκες, τα κόμματα, το σύστημα..η δουλοπρέπεια!
Άσε που με τρόμαξε αυτή η λύσσα με τα blogs..
Τον τελευταίο καιρό σκοντάφτω συνεχώς στα ίδια θέματα..με πρώτο και καλύτερο τη μοναξιά!
Το ήξερες πως όλοι νιώθουν μόνοι?Να μια αντικειμενική αλήθεια..όλοι ένιωσαν, νιώθουν, θα νιώσουν μοναξιά..όλοι είμαστε μόνοι και θα φύγουμε μόνοι!
Οι τελευταίες βδομάδες πέρασαν με αυτή τη σκέψη κατά νού...και κατέληξα πάλι στο ίδιο συμπέρασμα...Κάνε τη μέρα σου πιο διασκεδαστική! Μην τη βλέπεις να περνά...
Αλλά ποιος σε αφήνει μου λές?
Δούλεψε τώρα για να έχεις μετά...
Δούλεψε τώρα για να απολαύσεις μετά...
Τρέξε τώρα για να φτάσεις μετά...
Κατι για τώρα υπάρχει?όχι..τώρα προσπαθείς?
Πως αφήνουμε τη ζωή μας να κυλαέι έτσι?
Πως χάνουμε το παρόν σχεδιάζοντας το μέλλον....
Άκου τι συμβαίνει...Με έχουν βάλει σε αυτό το τρένο..χωρίς παρέα...και μου λένε συνέχεια πως φτάνουμε...αλλά έχει περάσει πολύς καιρός παο τότε που μπήκα...
Φτάνουμε???
